Kakule, zencefilgiller ailesinden Elettaria ve Amomum cinslerini kapsayan bitkilerin genel adıdır. Kakule, Batı ve Güney Hindistan, Güneydoğu Asya'nın sıcak bölgelerinde yetişir. Kakule, büyük yapraklı ve 4-5 metre boyunda bir bitki cinsidir. Kakule önce kabuklarından havanda dövülerek ayrılır. Kabuklarından ayrıldıktan sonra toz haline getirilir. Toz haline getirilen kakule, lezzet ve güzel kokusundan dolayı baharat olarak da kullanılmaktadır.

Kakule meyvesi 1-2 cm uzunluğunda, kirli beyazımsı ve sarımsı renktedir. Kakulenin tohumları mercimek şeklinde ve büyüklüğündedir. Kakulenin yetiştirildiği bölgeye göre değişik isimleri de vardır. Bunlar Seylan kakulesi, Siyam kakulesi ve Malabar kakulesidir.

Kakulenin tohumları, meyvelerinin kurutulup ayrılmasından elde edilerek sütlü tatlılar, çay, kahve, muhallebi ve hoşafa aroma vermesi için kullanılır. Ayrıca bazı yemeklere, özellikle de balık ve baklagil yemeklerine konulur. Hintliler, özellikle kakulenin tohumlarını yemeklerden sonra ağız kokularını gidermek için çiğnerler.

Kakule kullanılacağı zaman toz haline getirilmelidir. Toz halinde alınmamalı veya toplu olarak toz haline getirip kavanozda bekletilmemelidir. Çünkü hem besin değeri kaybolur hem de aromatik kokusunu kaybeder.

Kakule, dünya üzerinde yalnızca belli yerlerde yetişen ve zor bulunan bir bitkidir. Sadece Hindistan civarında yetişmektedir. Zor yetişen ve bulunan bir bitki olduğu için dünyada safran ve vanilyadan sonra en pahalı bitki olarak kabul edilir. Kakule yeşil haldeyken toplanır ve olgunlaşması için güneşte kurutulur. İhtiyaç duyuldukça da toz haline getirilerek kullanılır.

Toz kakule, şu alanlarda kullanılır:

Toz kakulenin birçok faydası vardır:

Ancak, kakule tozunu veya kakuleyi mide ülseri hastalığı olanlar, hamile kadınlar, süt veren anneler ve on iki parmak bağırsağı ülseri olan kişiler doktora danışmadan kullanmamalıdır.